Premierowy występ „Trio Pelagia” w Wiedniu.

1 października 2014 |
Piwnica „Takt” to miejsce w Wiedniu znane miłośnikom sztuki wszelakiej. Tu można się spotkać na wernisażu,  na wieczorku poetyckim, teatralnym, pośmiać się z kabaretu, posłuchać muzyki, i tam właśnie, kilka dni po bardzo interesującym spotkaniu z wynalazcą i fotografem Markiem Kosibą, którego organizatorem było Polsko Austriackie Stowarzyszenie Informacyjno – Integracyjne „Elipsa”, zostaliśmy ponownie zaproszeni, tym razem 21 września na premierowy koncert „Trio Pelagia”.

Trio  tworzą młodzi ludzie, którzy poznali się w Musikgymnasium i w maju tego roku postanowili wspólnie muzykować.foto: ©2014 www.Elipsa.at

Jako pierwszy wystąpił  20 letni, pochodzący z Korei pianista- Kyung Chan Bahk. Chan – student pierwszego roku Konserwatorium Wien zaprezentował nam „Scherzo cis moll nr 3op.39 ” Fryderyka Chopina. Scherzo – to ostatni z utworów zainspirowanych pobytem na Majorce, tam naszkicowany, ale pracę nad, który przerwał niespodziewanie silny nawrót choroby, ukończony został wiosną 1839 w Marsylii. Wydane jako opus 39 Scherzo cis–moll zadedykowane zostało Adolfowi Gutmanowi. Był on jednym z ulubionych uczniów Chopina, ku zgorszeniu lub zazdrości innych, gdyż, ich zdaniem, talentem nie błyszczał. Chopin cenił go – co może dziwne – za siłę uderzenia. Gutmanowi powierzył też Chopin prawykonanie scherza w gronie przyjaciół. Podobno uczynił to, by pokazać potrzebną utworowi potęgę brzmienia. Ale na koncercie nazywanym „majorkańskim”, który dał Chopin w lutym roku 1841 w Sali Pleyela, wykonał scherzo sam.

Interpretacja Chana podobała się publiczności, moim zdaniem zabrakło nieco dojrzałości, ale można to tłumaczyć młodym wiekiem pianisty.

Następnie zabrzmiała ” Legenda” Henryka Wieniawskiego. Na skrzypcach zagrała Victoria Trusewicz, absolwentka Akademii Muzycznej w Monaco, obecnie uczennica Leonida Sorokowa w klasie przygotowawczej na Uniwersytecie Muzycznym.

„Legenda” – piękna i liryczna ma bardzo romantyczną historię…

Przebywający w Londynie Wieniawski za namową Antoniego Rubinsteina składa wizytę państwu Hampton. Od pierwszego wejrzenia zakochuje się w ich córce Izabelli. Niestety jak to w życiu bywa – pan Hampton nie był zachwycony kandydatem do ręki swojej córki i powiedział stanowcze nie temu związkowi. Jaka była reakcja Wieniawskiego … ? – zacytuję tu prof. Reissa  –  „,,Rozpacz jego była niewypowiedziana. foto: ©2014 www.Elipsa.atWrócił do mieszkania szukając ulgi w samotności… Chwycił za skrzypce, które odezwały się cichą, rzewną muzyką… Grał długo. Odłożywszy skrzypce, usiadł i jednym rzutem napisał jeden z najwspanialszych swych utworów, poczęty w chwili natchnienia.  Wkrótce zapowiedział koncert. W programie znalazł się świeżo napisany utwór – Legenda. Nieugięty ,,sir” udał się z paniami na koncert. Na estradzie ukazał się witany oklaskami, między innymi kompozycjami zagrał świeżo napisany utwór wprawiając w głębokie wzruszenie słuchaczy. Po koncercie sir Hampton zbliżył się do estrady i podając rękę młodemu mistrzowi rzekł – Tylko prawdziwa miłość tłumaczy się tak natchnioną pieśnią, jaką pan dziś do nas przemówił. Jestem przekonany, że goręcej nikt nie umiałby pokochać mojej córki. Nie pragnę zatem dla niej innego szczęścia i proszę, zechciej pan nazywać się moim synem.”

Czy to historia autentyczna ? Nie wnikajmy…
Victoria na początku grała nieco nieśmiało (słychać było i widać drżenie smyczka ), by z każdą następna nutą rozwijać i budować napięcie i coraz bardziej wzruszać…
Alexander Hartl 18 letni klarnecista , uczeń Geralda Pachingera w klasie przygotowawczej na Uniwersytecie Muzycznym w Graz przeniósł nas w inny świat , świat muzycznego impresjonizmu lub jak niektórzy twierdza symbolizmu za sprawą „Rapsodii na klarnet i fortepian Clauda Debussy. foto: ©2014 www.Elipsa.at
Malarstwo dźwiękowe Debussyego jest kontynuacją tego, co zapoczątkowało malarstwo w ogóle. W jego muzyce również mamy do czynienia z zatarciem konturu, brakiem ostrości, rzadko pojawia się dominująca melodia, a już nigdy w rozumieniu typowym dla klasycyzmu czy romantyzmu. Najważniejsza jest barwa dźwięku, a nie jego wysokość, całokształt linii melodycznej, czas trwania, wzajemne relacje- wszystko to zostaje podporządkowane kolorytowi.
Rapsodia skomponowana jako utwór na konkurs dla Konserwatorium Paryskiego Debussy  dedykował profesorowi Mimart.
Alexander grał pięknym dźwiękiem hipnotyzując słuchaczy poezją tego kompozytora.
 I w końcu usłyszeliśmy Trio na skrzypce, klarnet i fortepian Arama Khachaturiana. Gra Trio urzeka jasnym narodowym charakterem  i surowością we wdrażaniu ormiańskiej folklorystyki. Cechy narodowe wpływają na intonację i strukturę modalną, oryginalny kolor, kombinacje instrumentów. Metody wariacyjne i zmiany świadczą o opanowaniu tradycyjnej rosyjskiej muzyki klasycznej przechodzącej w  obszar muzyki wschodniej.
Jednak utworem, który porwał wszystkich  ekspresją, pasją, dynamiką wykonania był „Taniec Diabła” z suity „Historia Żołnierza” Igora Strawińskiego.
Mam nadzieję na następny koncert „Trio Pelagia ” i na nieco bogatszy repertuar.
red. Teodor Maskiewicz
Foto: Barbara Kalczyńska (gościnnie & Mariusz Michalski)

Tagi: , , , ,

Kategoria: Archiwum /, Z kraju i ze świata