Muzyczna wędrówka po regionach kultury hiszpańskiej z Małgorzatą Brodniewicz i jej przyjaciółmi.

Na początek usłyszeliśmy ” Suite populaire Espagnole ”  Manuela de Falii . De Falla wykorzystujący  w swych utworach  jako główne żródło inspiracji hiszpańską muzykę ludową skomponował utwory na głos i fortepian ( Siete canciones populares españolas), które następnie zostały przetranskrybowane na skrzypce i fortepian przez Pawła Kochańskiego oraz na wiolonczelę i fortepian przez Maurice’a Maréchala, Właśnie to wykonanie dane było nam usłyszeć  w interpretacji polskiej pianistki Małgorzaty Brodniewicz i wiolonczelisty o amerykańsko – szwajcarskich korzeniach, Christopha Pantillion. To zbiór miniatur  – „ElPano Moruno”, „Nana”, „Cancion”, ” Polo”, „Asturiana”,  „Jota”, rodzaj muzycznej wędrówki po regionach kultury hiszpańskiej. Z mauretańskiego południa wywodzi się pieśń El paño moruno. Popularna ludowa Canción otrzymała oryginalny harmoniczny akompaniament; cechuje ją typowa dla stylu ludowego powtarzalność melodycznych zwrotów. Charakter liryczno-melancholijny w Suicie reprezentują dwie kołysanki: Nana – rodem z Andaluzji i Asturiana – pochodząca z północnej Hiszpanii. Temperament ognistego flamenco uosabia Polo, taniec andaluzyjski, utrzymany w drobnym metrum, o rytmach z wybijaną synkopą i szybkimi repetycjami dźwięków, które energetyzują tok muzyki. O wschodnich korzeniach przypominają melizmaty i intonacje motywów w melodii. Innego rodzaju gestykę przynosi Jota – taniec pochodzący z Aragonii, utrzymany w tempie szybkim i w metrum trójdzielnym, w oryginale wykonywany z towarzyszeniem kastanietów. O differentia specifica decydują tu kontrasty między motoryką a quasi-improwizowanym charakterem motywów kaskadowych.